Simone is van 1972 en op zang gebied een beetje een laat bloeier, omdat ze nooit zeker genoeg was van zichzelf. 

Juist op de uitvaart van een bekende werd zij getroffen door de zang tijdens de ceremonie, wat haar deed beseffen dat het leven te kort is om niet te doen wat je het liefste doet.

Ze sloot zich aan bij het plaatselijke kerkkoor waar zij haar eigen stem leerde gebruiken. Na een solo uitstapje bij een project bij de plaatselijke muziekvereniging kreeg ze de smaak te pakken en switchte naar een popkoor, waar uiteindelijk ook weer enkele solo optredens en later zelfs enkele rollen in musicals uit voort kwamen.

Simone: ”Ik merkte dat ik weliswaar heel graag voor een publiek zing, maar niet echt zit te wachten op de aandacht en ego’s die deze wereld vaak met zich meebrengt. Wat mij echt een immens gevoel van voldoening geeft is als ik zie dat ik mensen raak met mijn zang.”

Dit mocht ze voor het eerst ervaren bij een concert dat ze samen met Jan en hun beide partners had georganiseerd in de Brasserie die Jan toen had. Een intieme sfeer en letterlijk en figuurlijk heel dicht bij de mensen. 

Nadat ze enkele liedjes had gezongen op een herdenkingsfeest van de moeder van de partner van Jan besefte ze, dat zij juist in deze setting zichzelf als zangeres heeft gevonden en dat zij heel graag troost brengt op deze manier.